Het Avontuurlijke Kind
Avontuurlijke Kinderen worden primair gedreven door het ontwikkelingsmotief “autonomie”, dat hen aanzet tot onafhankelijkheid. Zij doen dit via het organisatieprincipe van de zintuiglijke waarneming en met als doel om voortdurend in het brandpunt van de belangstelling te staan. Avontuurlijk Kinderen ervaren hun omgeving via de zintuigen: ze zien, proeven, voelen, ruiken en horen nauwkeurig en hebben daarbij een voorliefde voor poëtische details. In hun spel versieren ze hun fantasieën met liefdevol gekozen details, die totaal niet lijken te passen bij hun haantje-de voorste-houding. Als zij eenmaal wat ouder zijn en meer bedreven in het vertellen, lukt het hem moeiteloos om de luisteraar -als in een film- mee te slepen en de gebeurtenissen zintuiglijk-concreet mee te laten beleven. Avontuurlijke Kinderen spelen graag met klei en zand. Vaak zijn zij nauw verbonden met de natuur en met dieren. Zij zijn lichamelijk ingesteld, beweeglijk, houden van ritmische muziek en van teamsport. Avontuurlijke Kinderen hebben enorm veel energie, zij houden van spanning en kunnen gemakkelijk boos of impulsief reageren. Van hun hart maken Avontuurlijke Kinderen geen moordkuil. Zij tonen doorgaans gemakkelijk hun gevoelens. Het Avontuurlijke Kind is een geestdriftige bendeleider die er streng op toezien dat het spel volgens de regels wordt gespeeld. Tijdens de les, die zij meestal maar saai vinden, zoeken zij afleiding en vertier bij klasgenoten. Avontuurlijke Kinderen kunnen zich gepassioneerd op iets toeleggen om het zich eigen te maken, maar alleen als zij aan het trainen zelf plezier beleven. Oefenen om te oefenen, om de juf tevreden te stellen of een beter punt te halen is niet besteed aan deze kinderen. Avontuurlijke Kinderen willen dingen in hun omgeving echt onderzoeken door er actief mee bezig te zijn. Zij kunnen daar uren geconcentreerd mee bezig zijn, totdat zij het onder de knie hebben of uitgevogeld hebben hoe het werkt. Dan ontbreekt het hen plots ook aan elke motivatie om de activiteit nog verder voort te zetten en zullen zij de activiteit verveeld links laten liggen.
Copingstijl
Als een Avontuurlijk Kind niet lekker in zijn vel zit, reageert het doorgaans met een toenemende onrust. Door een verhoogde impulsiviteit zal het proberen om de spanning te verminderen. De behoefte aan beweging verandert dan in rusteloosheid en ongericht “gefladder”. Het tragische is dat deze kinderen, die zo graag contact met hun omgeving willen hebben, juist als zij het moeilijk hebben niet meer aan contact toe lijken te komen: zij zien zonder werkelijk te zien, pakken aan zonder werkelijk te pakken en horen zonder werkelijk te horen. Ouders klagen wanhopig dat hun kind niet luistert en vragen zich af of het geen ADHD heeft. Het niet-luisteren is echter geen onwil of stoornis, maar een teken dat het Avontuurlijke Kind het moeilijk heeft. Een Avontuurlijk Kind in nood worstelt met het vacuüm dat het gecreëerd heeft tussen zichzelf en de wereld en probeert dit te overbruggen door nog meer onrust. Het is niet meer goed in staat om signalen vanuit het eigen lichaam waar te nemen of er passend mee om te gaan. Bij de kleinste frustratie zal het kind gaan giechelen of uitbarsten in woede. Avontuurlijke Kinderen ontplooien schijnactiviteiten zonder daar werkelijk iets bij te ervaren en worstelen ondertussen met een continu gevoel van leegte en verveling.
School
Avontuurlijk Kinderen gedijen het best in een leermilieu waar zij zintuiglijk concrete leerervaringen op kunnen doen. Het zijn intelligente en praktisch ingestelde kinderen die zich alleen dan voor de leerstof interesseren als zij het met hun zintuigen tot zich door kunnen laten dringen. Avontuurlijke Kinderen werken het liefst impulsief. Zij worden aangetrokken door een nieuwe prikkel, proberen zo snel mogelijk tot een oplossing te komen en verleggen hun aandacht dan alweer naar het volgende. Deze kinderen hebben er een hekel aan om volgens een voorgeschreven stappenplan te werken of om hun werk van tevoren in te plannen. Zij kunnen hierdoor slordigheidsfouten maken of onvoldoende tot verdieping komen. Daar staat tegenover dat de enorme motivatie van deze kinderen bij het werken aan groepsprojecten zeer meeslepend is en dat zij van de zelfstandige, onderzoekende en creatieve werkwijze van het Avontuurlijke Kind veel kunnen leren.
Huiswerk
Avontuurlijk Kinderen zijn uitgesproken genieters, ze willen wat ze moeten leren lijflijk ervaren en veel in beweging zijn. De studeerkamer van deze kinderen kan het best zo sober mogelijk zijn ingericht en zo min mogelijk afleiding bevatten. Wel is het belangrijk om in de kamer mogelijkheden te creëren waar het kind van houding kan veranderen, zoals een kleine trampoline of een matje op de grond. Help het kind om de opdrachten die het moet maken op te schrijven en in kleine stukjes te verdelen, bijvoorbeeld door op elke bladzijde van een blocknote een onderdeel van het huiswerk te schrijven, zodat het kind er steeds een blaadje vanaf kan scheuren tot het klaar is. Sommige Avontuurlijk Kinderen vinden het feit om een afbeelding van hun held of ene mascotte op hun kamer te hebben die hen “moed inspreekt”. Avontuurlijke kinderen houden van opdrachten met ene wedstrijdkarakter. Dat kan ook tegen zichzelf zijn, bijvoorbeeld door een kookwekker te zetten en het tempo op te voeren. Een andere tip is het loopdictaat: het kind leest een stuk tekst dat het uit zijn hoofd moet leren, loopt naar de andere kant van de kamer (waar een lege blocknote klaarligt) en schrijft de gelezen tekst daar op. Er kunnen ook vellen papier op de grond gelegd worden waar woorden, mindmaps, associaties op genoteerd kunnen worden. Leerposters werken ook heel goed voor deze kinderen. Op deze posters noteert het kind alles wat het moeilijk vindt om te onthouden, voorzien van kleurrijke visuele ezelsbruggetjes, knipsels, etc. Bij het uitvoeren van hun taak kan het deze kinderen helpen om de denkstappen voor zich uit te fluisteren om zo de concentratie vast te houden. Tenslotte kan het helpend zijn om met vrienden in de buurt af te spreken dat het kind pas na een bepaalde tijd opgehaald mag worden om buiten te spelen. Voor veel Avontuurlijke Kinderen is het maken van huiswerk immers een van de meest afschuwelijke dingen en is de verleiding om het op te geven en lekker te gaan voetballen bijna niet te weerstaan.
Thuis
Als zij geconfronteerd worden met een stressvolle gebeurtenis, uiten Avontuurlijke Kinderen hun ellende door woede-uitbarstingen. Het zijn de kinderen die met de deur smijten, tegen de muur trappen, serviesgoed op de grond gooien of hun proefwerk doormidden scheuren. Met dit gedrag roepen zij vaak negatieve reacties op bij ouders, leerkrachten, familie en buren. En dat terwijl zij, juist op dat moment zo’n behoefte hebben aan steunende contacten. Avontuurlijke Kinderen kunnen zichzelf innerlijk enorm vervloeken om deze eigenschap en hebben de steun van volwassenen hierin hard nodig. Het is erg belangrijk dat de voor het kind belangrijke volwassenen hem laten weten dat zij zijn boosheid begrijpen en dat de boosheid die het kind ervaart helemaal okay is. Voor deze kinderen is het fijn als volwassenen hen helpen om een acceptabele manier te bedenken waarop het kind de boosheid vorm kan geven. Dat geeft het kind de gelegenheid om zich vanuit een gevoel van veiligheid en acceptatie te uiten. Pas dan ontstaat er ruimte voor dieperliggende emoties, zoals verdriet en wanhoop, wat essentieel is
voor een goede verwerking.